Duchowość naszej Misjonarskiej Rodziny

Misjonarska Rodzina Naszej Kochanej Pani nawiązuje do wielkich tradycji zakonnych i religijnych Kościoła Powszechnego. Chce odpowiedzieć na wezwania Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serce Maryi.

Członkowie wspólnoty są stworzeni przez Boga, aby być świętymi i są mu już poświęceni poprzez chrzest. Ale usłyszawszy wezwanie Ducha Świętego, by zostawić wszystko i poświęcić się całkowicie służbie Boskiego Oblubieńca, dążą do doskonałość w miłości bliźniego. Dlatego starają się żyć Ewangelią z determinacją i oddają się służbie Kościoła poprzez własny i właściwy dla tego Instytutu charyzmat.

Wcielanie w życie ducha  Świętej Rodziny

Cechą charakterystyczną naszej Wspólnoty jest to, że jesteśmy duchową Rodziną na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu: Rodzina "Domini" (Rodzina Pana), która jest prowadzona przez jednego Ojca i jedną Matkę. Są to osoby zakonne, które są duchowymi wychowawcami i które wspólnie, w myśl zasady "nigdy nic samemu bez drugiego", wychowują Braci oraz Siostry.

Choć jesteśmy jedną rodziną, nie prowadzimy mieszanego życia codziennego. Pracujemy razem w sprawach dotyczących Misji i wspólniej liturgii.

Formowanie serc według Serca Jezusa i Serca Maryi

Członkowie wspólnoty dają ze swej strony świadectwo w apostolacie tego wychowania, które otrzymali od Ojca i Matki przez ich uzupełniające się charyzmaty. Stają się oni sami wychowawcami, aby pomóc ludziom przejść od "starego człowieka", naznaczonego grzechem, do Nowego Człowieka. Prowadzą ich na drodze do świętości, czyli do upodobnienia się do Jezusa, naszego Boskiego Wzorca,i Matki Boskiej.

To dzieło nieustannego wychowania realizowane jest w praktyce poprzez prowadzenie ku modlitwie, poprzez nauczanie i kształcenie do walki duchowej w życiu codziennym, w celu rozwijania cnót.

Duchowość „Cordée”

Członkowie wspólnoty żyją duchowością „Grupy wspinaczkowej” (fr: Cordée): Są w Naśladowaniu Matki Bożej Śnieżnej jakoby "związani" ze sobą, wspierają się wzajemnie i żyją duchem rodzinnym, mając na uwadze rozwój duchowy i poszukiwanie doskonałości w miłości bliźniego.

Motto, które przekazał naszej rodzinie Ojciec Założyciel, brzmi: "Ut Sint Unum" ("Aby byli jedno") podkreśla znaczenie miłości, braterskiego wsparcia i nadprzyrodzonej miłości bliźniego dla zjednoczenia serc.

Składanie ślubów rad ewangelicznych w życiu zakonnym

Każdy członek oddaje się, poprzez śluby rad ewangelicznych, w ślad za naszym Panem, całkowicie miłości:

• Ubóstwo: w całkowitej zależności od Bożej Opatrzności w zakresie wszystkich naszych potrzeb materialnych i duchowych. Nasi założyciele, Ojciec Lucien-Marie i Matka MariaAugusta, usłyszeli wezwanie do przeżywania ubóstwa poprzez radykalną zależność Wspólnoty od Bożej Opatrzności. Dlatego życzyli sobie, abyśmy nie pobierali zwykle stałej opłaty za pobyt w naszych domach, tak aby każdy mógł uczestniczyć w ofertach duchowych. Ponieważ duszpasterstwo jest na pierwszym miejscu, nie posiadamy sklepiku klasztornego ani nie rozprowadzamy klasztornych wyrobów. Opatrznościowe działanie Boga objawia się poprzez przyjaciół i dobroczyńców, których intencje modlitewne powierzamy każdego wieczoru Matce Bożej Śnieżnej. Ta Opatrznościowa Opieka wymaga w zamian za to wielkiej wierności, oddania i poświęcenia w życiu zakonnym.
• Czystość: stoczyć piękną "olimpijską walkę o czystość" ciała i duszy i pomagać w jej prowadzeniu. Biała tunika, którą profesi otrzymują podczas składania Wieczystych Ślubów, przypomina o ich Poświęceniu Niepokalanemu Sercu Maryi, Źródłu wszelkiej czystości.
• Posłuszeństwo: zaufanie i miłość w całkowitej bezinteresowności i poddaniu się Woli Bożej.

Pogłębianie jedności z Bogiem

"Prawdziwego Apostoła Miłości wyróżnia  przede wszystkim jego intensywna aktywność wewnętrzna, o wiele bardziej niż jego zewnętrzna aktywność...”

To zdanie Matki Marii Augusty, naszej Założycielki, daje nam do zrozumienia, że owoce Apostolatu zależą od rozwoju życia duchowego Apostoła.

Dlatego nasz Założyciel nalegał, aby liturgia zajmowała centralne miejsce w naszym rytmie dnia codziennego.Ten zatem jest wyznaczany poprzez Mszę Świętą, Brewiarz, wspólną medytację i modlitwę, adorację Najświętszego Sakramentu, różaniec i modlitwę w ciszy i skupieniu.